Laatste update van mijn reis door Zuid Amerika tot nu toe.

Vanuit ushuaia ben ik direct doorgegaan naar Puerto madryn. Dit is een bureis van 30 uur met als tussenstop van 3 uur in rio Gallegos. In Puerto Madryn zelf is weinig te doen maar dit is een perfecte stop om een auto te huren en naar het natuurreservaat 'Valdez' te gaan, wat ik dus ook gedaan heb samen met een Brit,een Amerikaan en een Nederlanderuit Jahoor,,,,Veghel!!!.

Na 2 dagen hadden we het eiland wel weer gezien en zijn terug gegaan naar Puerto madryn en ik heb diezelfde avond nog een bus naar Buenos aires genomen. Hier was ik van plan om max. 2 dagen teblijven maar omdat ze in het metrostation mijn 'daypack' gestolenhadden (incl paspoort) was ik genoodzaakt langer te blijven. Dit gebeurde op een zaterdag morgen om 08.00u,en ik was al de 4e die dag op dat station volgens de agenten!!! Wat ook volkomen logisch bleek omdat de politie hier totaal niets doet om dit tegen te gaan!!!!

Ik heb in totaal 6 uur opin het 'ploitiebureau / koffiekamer' gezeten en heb er niet 1(van de 8 agenten) op patrouille zien gaan!!!

De Ned. ambassade was op zondag en maandag gesloten,maar op dinsdagmorgen om 09.00 u melding van de diefstal gedaan,en 's middags om 13.00u diezelfde dag kreeg ik al een telefoontje dat er een noodpaspoort klaar lag!!! Dat zijn berichten!!! haha.

Dus toen metteen een busticket geboekt naar Asuncion,Paraguay. Dezestad viel een beetje tegen,maar ik zat wel in een heel leuk hostel dat door eenZweed gerundwordt. Vanuit Asuncion ben ik naar Foz do Iguazu in Brazilie gegaan (6u bussen). Deze regio staat bekend omde'Iguazu-falls' die half in Brazilie en half in Argentinie liggen. Deze 275 waervallen!!! met een gemiddelde hoogte van 80 meter zijn zijn zeer indrukwekkend om te bezoeken!!

Vanuit Foz do Iguazu heb ik weer een overnight bus genomen naar Curitiba. Vanuit hier kan je een treinrit naar de kust maken,die bekendstaat als 1 van de mooiste van Brazilie,maar voor mij viel dit zwaar tegen. De hele reis duurt in totaal 3,5 uur met (zoals gezegt) veeeele uitzichten op de bergen en valeien. De waarheid is echter dat je 10-15 min uitzicht hebt en de rest van de reis ga je door struikgewas waar het uitzicht 0 is!!

Vanuit curitiba ben ik naar Ihla de Santa Catarina (Bij Florianopolis) gegaan. Dit is een eiland wat bekend staat om zijn stranden. De planning was om 2-3 nachten te blijven,maar het eiland/hostel beviel zo goed, dat het 10!! nachten zijn geworden. (over planninggesproken!!) haha. Vanuit Florianopolis de overnight bus (16u) naarPunta del Este in Uruguay,daar een paar dagen gebleven en toen naar Punta del diablo gegaan. Dit is een leuk klein dorpje dat geen verharde wegen kent,en heeft het grootste verschil quabevolking in Uruguay tussen zomer en winter. 's winters wonen er 700 mensen en 's zomers neemt dit explosief toe met touristen tot ongeveer 35000!!! Gelukkig is het deze tijd van het jaar het zgn tussen-seizoen,dus met nog volop bedrijvigheid,maar de grootste drukte is weg.

Daarnaa 2 dagen in de hoofdstad Montevideo geweest en daarnaa doorgereisd voor mijn laatste stop in Uruguay,Colonia del Sacramento. Dit dorpje staat op de lijst van wereld-erfgoed en is bekend om zijn smalle 'Coppelstone' straatjes wat erg gezellig aandoet.

Vanuit hier gaat Dinsdag de ferry weer terug naar Buenos Aires en dan op 04 April weer Back home &·%'(%/!=&$!!.

Hasta la Vista,,,, Harold zelf.

Antarctica.

Bij deze een korte update van de meest mooie excursie die ik ooit gedaan heb,simpelweg omdat hier geen woorden voor te vinden zijn, en ik nog steeds niet kan geloven waar ik de afgelopen 10 dagen geweest ben!!!!

Op 11 Feb. was het dan EINDELIJK zover voor het vetrek naar de zuidpool. Na 'Embarcation' en een safety-breefing aan boord van de 'Clipper adventure' koers gezet via het 'Beagle-channel' naar de 'Drake passage'. Dit is de zee van800km dieZuid Amerika van Antarctica schijdt. Na een rustige overtocht kwam na 2 dagen de pennensula van Antarctica in zicht. De volgende 5 dagen hebben we gemiddeld 2-3 landingen per dag gemaakt zowel op de vele eilandjes als op het vaste land, en verschillende 'Zodiac-cruises' gedaan. De Zodiacs zijn kleine bootjes van 10 personen die je vanuit het schip naar de eilandjes/vaste land brengen,omdat het schip niet zover naar de kust kan vanwege de diepgang ervan.

De 'Clipper adventurer' is een schip met een capaciteit van 122 passagiers (wij waren met 112) en had 67!!! personeelsleden aan boord die je dag en nacht in de watten leggen!!! Dit is een ZEEEER professioneel team van expeditie-leiders,koks,barpersoneel en ga zo maar door.

We hadden 10 'Zodiac-drivers' die echt ALLES lijken te weten over Antarctica en haar wildlife,en die na de 'Landingen' (die gemiddeld 1,5 u duren) lezingen gaven overvan alles en nog wat,wat met de zuidpool te maken heeft. (ERG interessant)!!.

De koks en het barpersoneel waren altijd super vrolijk en severen de lekkerste maaltijden,vers fruit en coctails. 's Ochtens was er een gigantisch compleet ontbijt in buffetvorm. De zeer uitgebreidde lunch bestond uit producten uit zowel Europa en Azie en het diner was 'A-la-carte' met keuze uit verschillende soepen,hoofd- en na-gerechten. Tussen al dit lekkers werden er de hele dag door snacks,koffie,thee en sinaasappelsap geserveerd.

De kamers waren ontzettend net ingericht en werden een paar keer per dag!!! schoongemaakt en opgeruimd. Ik had een 3-pers cabin maar had (alweer) het geluk dat ik hem voor mezelf had dus al mijn spullen lagen bezaait door de hele kamer. Het leek wel of ze voor de schoonmaak een foto van de kamer maken, en na de schoonmaak al je spullen op PRECIES dezelfde plek terug leggen!! Ik kon alleen zien dat ze waren geweest aan de schone handdoeken,het bed wat was opgemaakt en de verduistering voor het raampje weer open of dicht was.

Met andere woorden;; Een Heeeeele dikke 10 voor alle personeelsleden die deze reis tot een absoluut onvergetelijke ervaring hebben gemaakt!!!!!

Nu kan ik jullie nog wel meer gaan vertellen maaaarrrrr;;;;

Just look at the photo's and you will understand what I mean!!!!

Pueto Varas naar Punta Arenas.

Vanuit Puerto Varas hadden we een bus/boot verbinding naar Isla chiloe. Dit eiland van 180 km lang is een groot natuurreservaat metheelveel wandelpaden maargedurende ons 4-daagse bezoek heeft het alleen maar geregend. (Dus ERG weinig gewandeld). Vanuit Queillon hebben we de boot naar Chaiten genomen en dan beland je metteen in een compleet andere wereld. Dit dorp was inJan 2008 het slachtoffer van de uitbraak van de 'Michinmahuide vulkaan'. Vandaag de dag is dit dorp nog steeds bedolven onder een dikke laas as van plm 3 mtr!! Ons grootste 'probleem' was on het dorp uit te komen. Vanuit hier bestaat er nl geen reguliere busverbinding naar het zuiden. Er is wel een soort van 'Tourist information' maar deze bleek zeeeeer partijdig door alleen maar info over een (wat laterbleek) niet-bestaande busverbinding van het bedrijf vaneen vage kenniste geven!!!!(Totaal waardeloos dus). Uiteindelijk vonden we een lift naar 'La Junta' , een klein dorpje op zo'n 3 uur van Chaiten waar wel een bus naar het zuiden zou vertrekken.....(niet dus....).

Vanuit Chaiten hebben we de gehele 'Carretera Austral' tot aan Villa o Higgins afgereist.De 'Carretera Austral' is een zandweg van bijna 1300km die eigenlijk alleen maar gebruikt wordt door plaatselijk verkeer. Je ziet hier dus bijna geentouristen omdat die meestal ofwel per bootofwel over de Argentijnse kant van noord naar zuid reizen. Dit is een stuk makkelijker,maar natuurlijk willenwij weer iets watBIJNA onmogelijk is.... haha.Daarom heeft de 'Carretera Austral' geen reguliere busverbindingen en kan het dus zomaar gebeuren dat je een paar uur/dagop een bus of lift staat te wachten.Uiteindelijk hebben we die 1300km in 16 dagen afgelegt.

In Villa o Higgins hebben we een dagtour gemaakt naar de gelijknamige glacier, wat zeker een van mijn hoogtepunten van deze reis tot nu toe was!! Je vertrekt per boot over het meer naar de glacier die tot een van de grootste van het zuiderlijk halfrond behoord (80 m dik!!) en is daarmee het begin van het 'Patagonian Icefield Plateau'. Vanuit hier zijn we de Chileens/ Argentijnse grens weer overgestoken. Met de grote grenspost met Santiago in ons achterhoofd (die 3,5u duurde) zou deze oversteek wel eens lang kunnen gaan duren omdat ze hier geen touisten verwachten was onze gedachten,maar niets was minder waar!!! Bij de Chileense douane aangekomen (Die in een hutje in de bergen zit) (Bjorn weetPRECIES wat ik bedoel..Litouwen-Letland...) waren die verrast omdat iemandde grens over wilde!! Eerst werd de generator gestart en werd er koffie gezetvoor hun 'Gasten' en in de tussentijd noteerde iemand anders onze namen en paspoortnummers op papier bij gebrek aan een computer of internet, en een derde on-geuniformeerde persoon (compleet met PSV-Shirt) was druk op zoek naar een 'uitreisstempel'!!! (Helaas mochten we hier geen foto's maken omdat hetiets met de overheid te maken heeft). Na de koffie te hebben gedronken was deze klus in plm 20 min geklaart!!! Toen verder tevoet voor de laatste 12 km (zonder backpack omdat die per paarden werd gedragen) naar de Argentijnse grenspost. Hier kregen we geen koffie maar na10 min hadden we onze paspoorten! Santiago,,,zo kan het dus ook!!! haha. Toen was het 5 uur wachten op een bootje dat ons over het 'Lago Desierto' en verder per bus naar El Chalten zou brengen. (Alle geregeld door de mensen van de douane). In EL Chalten hebben we een paar'daghikes' naar Mt Fitzroy gemaakt,en verder naar het zuiden bij El Calafate naar de glacier 'Perito Moreno'. Deze imposante glacier met een lengte van 35 km, een breedte van 5 km en een dikte van 60m!! is bijzonder te noemen,omdat deze als een van de weinige nog steeds groeit terwijl andere glaciers smelten. Vanuit de wandelroute aan het einde van de glacier hebje een heel mooi uitzicht en kan je er op 200m bijkomen. Dit is een 'veilige' afstand omdat er steeds enorme brokken ijs afbreken enmet een grote knal in het water terecht komen.

Vanuit hier de grens met Chile weer overgestoken en het Nat park 'Torres del Paine' bezocht met een dagtour. Een aantal weken geleden was dit park (met 185000 hectare) gesloten door hevige bosbranden,maar inmiddels is het weer vrijgegeven voor publiek.

Op dit moment ben ik in Punta Arenas en morgen gaan we naar 'Fin del Mundo' ofwel 'Het einde van de wereld' ,,, Ushuaia.

Dit ishet meest zuiderlijke stadje in zuidAmerika /ter wereld en het dichtst bij,,,,Antartica,,,,.

Grt Harold.

Issie weer met een update...

Vanuit San Perto de Atacama heb ik de bus genomen naar Salta in Argentinie.(7u). Daar 2 dagen gebleven en afgesproken met wat reisvrienden uit Bolivia. Vanuit Salta naar Calafate (4u) en daar een mountainbike gehuurd om de 'Valle de Quebrada' te fietsen. Deze vallei is in totaal 150 km lang. Wij hebben 's ochtens de bus genomen en zijn uitgestapt bij km-paal 110,bijna het begin van de vallei en teruggefietst naar Cafayate. (110km dus). Dit was een prachtige tocht,ondermeer door de verscheidenheid aan kleuren van de bergen. Vanuit Cafayate weer met de bus via Temucu naar Mendoza (14u), en hier 2 dagen gebleven.Mendoza is de wijnregio van Argentina,dus hier een paar 'Bodega's' (wijnborderijen) bezocht voor de wijntasting met een nederlands koppel die ik in de bus leerde kennen, en een Duitser die ik toevallig in Mendoza tegenkwam en nog kende van de 'Uyuni-tour' in Bolivia. Vanuit Mendoza zijn we met z'n 4-en naar Uspallata aan de Chileense grens gegaan. Vlakbij dit 'dorpje' dat een paar ski-hotels telt (in de winter is dit een populair ski-gebied) ligt de hoogste berg van het westelijk halfrond nl 'Aconcagua' met bijna 7000m hoogte!! De beklimming naar de top duurt 12-14 dagen maar wij hebben het gehouden met een wandeling van 3 uurtjesnaar de voet van deze besneeuwde berg! haha. Daarnaa de bus genomen naar wat (wij dachten) de grens met Chili, maar de chauffeur zette ons af bij de laatste Argentijnse tolpoortjes op 15 km!!! voor de grens!! De man van de tolpoortjes zou wel even iemand bellen die onsdoor de tunnel van 7 km (dat de officiele grens vanArgentinie met Chiliis) bracht. (erg aardig)!! Na 10 min wachten kwam er een kleine vrachtauto die onze'taxi' bleek te zijn en die ons vervolgensdropte aan de andere kant van de tunnel!! Vanuit hier was het nog 7 km!! lopen (met backpack) naar de grens waar je een vervolg-bus naar Santiago kon nemen. Dit is tevens de meest on-efficiente grenspost die ik tot nu toe mee gemaakt heb!!! Na een bus gevonde te hebben,de bagage ingeladen,een uur wachten in de bus en 25 meter rijden,iedereen uit de bus voor de benodigde stempels. Dit duurde 1,5u!! Daarnaa de bus weer in,weer 25meter rijden, iedereeen de bus weer uit (incl bagage) voor de X-ray scan voor je backpack!!! Na 3,5 uur in totaal was deze hele klus geklaard! (de grens Peru-Bolivia duurde hetzelfde ritueel 15 min!!!). Daarnaa en vlotte rit van 2,5 naar Santiago. De planning was omhier de kerstdagen door te brengen maar na een paar hostels bezocht te hebben kwamen we tot de conclusie dat deze allemaal vol zaten. Dus diezelfde avond de nachtbus genomen naar Temuco ten noorden van 'the lake district' en hier kerstmis gevierd. Op 1e kerstdag de bus naar het lake district genomen en 27 dec een dagtocht naar 'Conquillo nat park' gedaan.

Dit is de regio van de 'Liama vulkaan' 3125m die op nieuwjaarsdag 2008 voor het laatst uitgebarsten is. Tussen kert en nieuwjaar Pucon en Villarica bezocht met als 'Hoogtepunt' oud op nieuw in Villarica UUhhhhmmmm.....

Op de avond van de jaarwisseling blijven alle kroegen/barrtjes gesloten,en na het vuurwerk op het strand gekeken te hebben was om 0.30u het hele dorp weer uitgestorven!!!.

Toennaar puerto Pirehueco gegaan met de boot ,waar je volgens alle travelguides degrens met Argentina weer over kan steken met een bus. Het feit was echter datde laatste bus naar San Martin in Argentina ongeveer 5 jaar voor de laatste keer gereden heeft!!! Ik heb toen 2 boten afgewacht (6u) en een lift proberen te vinden naar San Petro, maar de eerste boot had 10 auto's aan boort die al vol zaten, en de 2e had maar1 auto aanboord die niet verderdan de grens ging. (vandaar is het nog 40km naar San Perto) dus toen maar terug gegaan met de eerstvolgende boot, envia Valdivia naar Puerto Vars gegaan waar ik op dit momentben.

Ikkan merken dat je zuidelijker komt,omdat de dagtemp. nog'slechts' 26 graden is!! haha.

Hasta Luego....

Adios bolivia....

Ola!!! eindelijk weer eens ff tijd (en zin)om wat van me te laten horen aan de buitenwereld! haha Na 2 luie dagen Copacabana en 2 dagen La Paz idemdito...werdt het weer eens tijd om eens iets actiefs te doen,dus een eendaagsebiking-tour over de death-road geboekt. Dit is de meest gevaarlijke wegter wereld. Je kan deze per fiets doen.(downhill voor 64km) over een gravelweg met onderweg de mooiste uitzichten. Je begint op 4500m en daalt af naar 1600m. de volgende dag de micro naar sorata genomen (3 uur ten noorden van la Paz) en daar een 3-daagse voettocht door de bergen gemaakt. De 1e dag begon met veel yon maar naarmate je hoger de bergen in ging werdt het kouder en donkerder door de bewolking. Gelukkig was het wel droog toen we de campsite op 5500m hoogte bereikt hadden,maar de temperatuur was inmiddels gedaalt tot het vriespunt!!! De volgende 2 dagen dreigde het met onweer maar desondanks hebben we in die 3 dagen maar 10 minregengehad. Daarnaa weer 2 dagen uitrusten in La Paz.... en de stad verder bekeken. Na La Paz de bus genomen naar Cochabamba (zo'n 7 uur rijden naar het zuidoosten). Daar een dag 'hangjongeren' gespeeld omdat er niet zoveel te beleven was. Toen de nachtbus naar SantaCruz genomen,maar daar was het dan weer 40 graden in de schaduw!!! De volgende dag naar Samaipata gegaan (3u van santa cruz). Dit kleine dorpje ligt op 1650m hoogte en de temperatuur was er veeeeeel aangenamer (28gr) met een koele wind. Hier heb ik een paar dagtochten gemaaktzowel tevoet als met de mountainbike. Op 1 nov nam ik de nachtbus van Samaipata naar Sucre (11u) wat tevens tot nu toe mijn slechtse ervaring met busreizen was! Normaal is deze verbinding vanuit Santa Cruz,maar omdat ik in Samaipata op wilde stappen was het na veeeel welles/nietes tot op 10min voor vertrek niet zeker of er wel een zitplaats beschikbaar was.Maar toen eindeluijk het goede nieuws kwam dat er een plaats vrij was (dus dolblij) op de bus gestapt maar mijn 'vreugde' werd al snel een stuk minder toen bleek dat dit een soort 'veewagen met ramen' was,compleet met kippen,eenden en geiten die tussen de appels sinaasappels bananen meloenen en passagiers inin het gangpad lagen!!! (en dit 11u lang) om van de stank nog maar tezwijgen!!! haha. In Sucre ben ik vervolgens 2dagengebleven en toen via Potosi (de hoogste stad ter wereld op 4070m) doorgereist naar Tupiza. Nagelang je het stadje nadert beginnen de bergen rood te kleuren en de bomen maken plaats voor enorme cactussen. Als je dan ook nog een paardrij-toermaakt (net als ik dus) waan je je echt in het 'wild west' van bolivia.Vanuit Tupiza ging de reis verder naar Uyuni in het zuid-westen van het land wat vooral bekend is van de zgd 'salar-Uyuni-tour'. Ik heb deze 3-daagse tourgedaan met als eindpunt San Petro de atacama in chili. De 1e dag vertek je in Uyunidwars door de zoutvlaktes die een oppervlakte van 12000 km3 hebben!!! De 1e nacht brachten we door in een hostel dat compleet van zout gemaakt is. de volgende dag alweer om 7.00u vertrokken voor een prachtige tocht langs de vele laguna's met verschillende kleuren water en vooral veeeeel flamingo's. Na weer een nacht doorgebracht te hebben bij Colorado verde, de volgende morgen alweer om 05.00u!!! vertrokken voor de geisers. De reden voor dit vroege vertek is,is dat de stoom het beste zichtbaar is als de zon opkomt en het nog niet al te warm is. (overdag is het rond de 35 graden). Daarnaa de reis voortgezet door wederom de meest prachtige landschappen tot aan de grens met Chili, en nahet noodzakelijke papierwerk op naar de droogste plek op aarde,,, San Petro de Atacama!..Hier ( in de Atacama-desert) heeft het sindshet begin van de climaatmetingen nog NOOIT geregend!!! Vandaag hebben we eenmountainbike gehuurd en door de 'Valle de la Luna'gefietst. (plm 60km).Morgen uitrusten en maandag naar Salta in Argentina.

Hasta luego!!!

Laatste update vanuit Peru.

Vanuit Lima was Huacachina de volgende bestemming. Dit piepkleine dorpje van 200 inwoners ligt als een oase midden tussen de zandduinen. Dit is een perfecte plaats om te 'sandboarden' wat ik dus ook geprobeerd heb en als je het eenmaal onder de knie hebt TERING hard gaat!!!. (net als snowbaorden maar dan op het zand). Vanuit Huacachina naar Nazca om de 'Nazca-lines' te zien. Dit kan met een vliegtuigje maar jammer genoeg was het te mistig,dus diezelfde avond de bus naar Cuzco genomen (een rit van 14 uur). Cuzco is een leuke stad van 350.000 inwoners en ligt op een hoogte van 3400 meter. De lucht is hier erg eil dus je bent snel moe met als die steile straatjes. Wat wel erg geholpen heeft is het drinken van coca-thee en op het kouwen van coca-blaadjes die je overal kan kopen. (niet lekker maar wel doeltreffend). Het vertraagd namelijk je hardslag zodat je minder zuurstof nodig hebt. Op 3 uurtje met de bus en 1,5 uur met de trein ligt de verloren stad van de Inca's: Macchu Pichu. Je kan hier komen via de Inca-trail maar jemoet die een paar maanden van te voren boeken en het is 4 dagen lopen!! dus ik heb voor deeasy-way gekozen, nl met de trein vanuit Ollantaytambo naar Aguas Calientes (1,5u) . Het is tenslotte vakantie!! haha. Vanuit daar dan wel de volgende morgen om 04.00u gaan lopen naar Macchu Pichu om vervolgens om 07.00u te beginnen aan deklim naar Waynu Pichu. (toch wel een beetje sportief dus), haha. Op deze berg (300m hoger) heb je een grandioos uitzicht op Macchu Pichu toenna een uurtje wachten de bewolking eenmaal verdewenen was. Vervolgens het pad aan de andere kant van de berg naar beneden genomen, en 2,5u leter waren we weer in Macchu Pichu en daar nog een par uur rond gewandeld.

Op 05Nov. de nachtbus naar Arequipa genomen (9uur vanuit Cuzco) en vervolgens op 06 Nov begonnen aan een 3 daagse trekking door de 'Colca Canyon'. We werden 's ochtens om 03.00u!! opgehaald om vervolgens om 09.00u in het dorpje Cabanaconde te beginnen aan de hike naar de bodem van de canyon. (met 2 km de diepste Canyon ter wereld). Rond 16.00u waren we uiteindelijk in een 'dorpje' voor de 1e nacht. De volgende morgen om 08.00u weer vertrokken voor een redelijk vlakke tocht van 5 uur naar de oase van Sangalle. Hierhadden we een 'hostel' met een zwembad gevoed met natuurlijk bronwater van 23 graden!!. (heerlijk na 2 dagen lopen door een snikhete canyon) haha. Na een goede nachtrust ,de volgende morgenalweer voor zonsopkomst om 04.00u vertrokken terug naar Cabanaconde. Deze klim duurde 3 uur en na een heerlijk ontbijt weerin de bus naar Arequipa.

Op 11 Nov de bus weer in naar Puno bij Lake Titikaka. (6 uurtjes vanuit Arequipa). Dit is het grootste en hoogst gelegen meer ter wereld en wel op 3800m en met een lengte van 175km. Vanmiddag ben ik terug gekomen van een 2-daagse tour over het meer. Als 1e stop waren de drijvende eilanden van Uros (plm 25). Deze eilanden zijn gemaakt vanriet en drijven op het water. Er wonen zo'n 5-6 gezinnen pr eiland. Daarnaa naar Isla Armantani gevaren met een wel heeeeeeel langzame boot! (2,5u). Er zijn 2 soorten boten die deze tocht maken: de langzame boot en de nog langzamere boot. Wij hadden de langzaamste boot van de langzame boten dusnu heb je enig idee van de 'snelheid'. ! haha. Op Armantani hebben we overnacht bijde lokale bevolking wat een hele leuke ervaring was. Vanmorgen weer om 07.30u vertrokken naar Isla Taquile. Daar hebben we een paar uur over het eiland gewandeld en om 13.00u weer de 'roeiboot' naar Puno genomen.Hier blijf ik vannacht en morgen heb ik de bus naar Copacabana-Bolivia.

Hasta la Vista!!!.

Iquitos,Peru..

Buenas tardes....

Hierbij dan een (korte) eerste update van mijn reis en waar ik op dit moment uithang.

Na een perfecte vlucht(zonder vertraging) gehad te hebben benik afgelopen zondag-maddag in Lima aangekomen. Vanuit hier naar Barranco gegaan (een wijk even ten zuiden van Lima centrum) en daar 3 nachten in een erg gezellig hostel geslapen.Toen woensdag-morgen al vroeg op gestaan (0400u) en naar Iquitos gevlogen. Dit is een vlucht van 1 uur.

Dezestad ligt midden in deAmazone van Peru en is de meest afgelegen stad ter wereld diealleenmet de boot of het vliegtuig te bereiken is.

Het klimaat was wel even wennen omdat het in Lima rond de 25 graden was en hier tussen de 35 en 40 graden met een luchtvochtigheid van 95%!!.

In Iquitos in een hostelovernacht,en de volgende dag met 2 Russen,1 Canadese en 2 Australiers naar Cumaceba-lodge gevaren.

Deze lodge ligt op 2 uur varenper speedbood stroomafwaards van de Amazon-river. Hier is geen elektriciteit,dus we hadden allemaal een olielamp die we konden gebruiken voor verlichting. (Tijdens de night-walks een zaklamp).Het was een geweldige ervaring alle vogels te horen fluiten en kikkers te horen kwaken bij zons-opkomst/ondergang. Vandaag hebben we op Piranha's gevist die we ook gebakken en gegeten hebben tijdens de lunch.

Verder hebben we heel veel Tarantula's (spin) Annaconda's (slang) Apen en Tucan's gezien.

Nu weer terug in Iquitos voor 2 nachten en dan maandag weer terug naar Lima.

Daarnaa denk ik naar Ica of Nazca te gaan maar dit weet ik jullie de volgende keer weer te vertellen.. haha.

Ps: de foto's laten nog ff op zich wachten omdat internet hier heel erg T-----R-----A-----A-----G!!!!!! is.

Adios!